Пресса о нас / 06.06.12

«Звязда» № 106 от 06.06.2012

Амаль кожнаму, хто пераступіў парог новай пошты, тут хоць нешта ды трэба было…

Ад праекта да аб'екта, а потым ад узвядзення сцен да ўлазін — дыстанцыя вялікая.

Каму-каму, а жыхарам сталічнага мікрараёна Брылевічы распавядаць пра гэта не трэба: самі ведаюць, бо на ўласныя вочы бачылі, як з'явіліся тут першыя дамы і дарогі, першыя крамы і майстэрні… А далей — болей. Цяпер тут — горад у горадзе!.. І пошта — ці не адзінае, чаго яму бракавала.

…Над дзвярыма — нізка блакітных паветраных шарыкаў, збоку пад ёй — шыльда з раскладам працы, расчыненыя дзверы. Ну як тут не зайсці? Як, ужо зайшоўшы, не прыпыніцца: "А ці можна ж?". І як жа потым — пераканаўшыся, што так, — не скарыстацца момантам?..

Факт: амаль кожнаму, хто пераступаў парог новай пошты, хоць нешта ды трэба было — не купіць, дык за штось заплаціць, папытацца… І, безумоўна ж, парадавацца таму, што для гэтага нікуды цяпер ехаць не трэба.

— Мы вось з Мішам "невыязныя", — трымаючы на руках малога, гаварыла Тамара Цішкевіч, адна з першых кліентак. — Так што ўсе плацяжы даводзілася рабіць мужу, у горадзе. Праблема была… Цяпер — зусім іншая справа: частку сямейных клопатаў мы з сынам можам узяць на сябе. Усё роўна ж на вуліцу выходзім. Глядзіш — і пагуляем, і пошту наведаем.

Не трэба, мусіць, казаць, што ў ёй новыя ды прыгожыя не толькі сцены — новая і самая сучасная тэхніка, новая мэбля, новы калектыў. Адзінае — твар гаспадыні, — начальніцы аддзялення сувязі, падаўся знаёмым… Так і ёсць: Валянціну Міхайлаўну Вашкевіч "Звязда" не так даўно віншавала з днём народзінаў.

— Ну вельмі прыемна было! Расчулілася ледзь не да слёз! — прызналася жанчына. — І словы там такія прыгожыя, і верш, і фотакартка. І па-беларуску… І на ўсю краіну…

Больш за трыццаць гадоў Валянціна Міхайлаўна ўзначальвала калектывы паштовых аддзяленняў. І зараз, пры жаданні, ужо магла б сысці — на так званы заслужаны… Аднак менавіта яго, гэтага жадання, у яе і не было. Быў — проста цудоўны калектыў 28-га аддзялення сувязі (які, дарэчы, і напісаў пра кіраўніка ў газету), была вельмі цікавая праца. А потым яшчэ і заманлівая прапанова… пачаць з нуля — узначаліць новую пошту…

— Я чатыры гады жыву ў гэтым мікрараёне і цудоўна ведаю (па сабе, па суседзях), наколькі яна патрэбная. Жыхары мікрараёна вельмі чакалі яе і цяпер, безумоўна ж, будуць прыходзіць, будуць атрымліваць усе паслугі. Калектыў у нас малады, умовы для працы, лічу, самыя найлепшыя!..

— Усе сталічныя аддзяленні сувязі працуюць без абедзенных перапынкаў. Ды і працу нашых аператараў, паштальёнаў простай не назавеш, — зазначыла начальнік вытворчасці "Мінская пошта" Алена Уладзіміраўна Трубач. — Таму ўсюды, дзе ёсць такая магчымасць, мы абсталявалі так званыя пакоі для прыёму ежы — з чайнікамі, мікрахвалёўкамі, халадзільнікам. Трэба ж, каб людзі маглі падсілкавацца, адпачыць.

Само сабой — ёсць такі пакой і ў новым аддзяленні сувязі.

А ўсё дзеля чаго, дзеля каго? Дзеля кліентаў, якім з першага працоўнага дня прадастаўляецца самы поўны пералік паслуг. У рэжыме on-lіne яны (з дапамогай работнікаў пошты альбо і без — у памяшканні ўсталяваны плацежна-даведачны тэрмінал) могуць за наяўны альбо безнаяўны разлік пагашаць крэдыты банкаў, разлічвацца з аператарамі мабільнай сувязі, камунальнікамі… Могуць адпраўляць і атрымліваць любую карэспандэнцыю, электронныя грашовыя пераводы, афармляць падпіску…

Зрэшты, першым кліентам (а зранку на пошце былі пераважна мамы-бабулі з дзеткамі) куды цікавей было разглядаць і купляць маркі, паштоўкі, канверты. І, вядома ж, атрымліваць падарункі!

— Адкрыццё новага аддзялення сувязі — гэта падзея для нашага прадпрыемства, прычым вельмі чаканая, — зазначыла намеснік генеральнага дырэктара па эксплуатацыі РУП "Белпошта" Алена Анатольеўна Скрыпчык. — Вось і хочацца, каб яна запомнілася не толькі нам, але і тым, дзеля каго мы будзем працаваць. Таму самым першым кліентам (гэта ўжо традыцыя) мы ўручаем свае падарункі — наборы паштовак, ручкі, бірулькі для ключоў з лагатыпам "Белпошты", паветраныя шарыкі для дзяцей…

Варта зазначыць, што гэта досыць добра спрацоўвала на… рэкламу. Прынамсі, атрымаўшы падарункі, старэйшыя з дзяцей тут жа беглі ў двор, каб паклікаць сяброў, каб паведаміць бацькам: "У нас пошта адкрылася!".

…"Звязда", каб таксама прычыніцца да гэтага свята, паабяцала прыз свайму першаму (на новай пошце) падпісчыку. Што прыемна, ён аб'явіўся тут жа — у асобе ўжо знаёмай нам начальніцы аддзялення сувязі Валянціны Міхайлаўны Вашкевіч.

— У мяне лёгкая рука, — прызналася жанчына. — А значыць, родную газету на роднай мове нашы паштальёны будуць дастаўляць да чытачоў…

Што, падалося, цалкам лагічна: жывучы ў дамах па вуліцах Напалеона Орды, Яна Чачота, Ежы Гедройца, грэх не чытаць па-беларуску, грэх не выпісваць газету, якой 9 жніўня споўніцца 95!